Gelukkig Nieuwjaar

Monile,

Het nieuwe jaar is begonnen en mijn goede voornemen om toch regelmatiger een stukje op mijn blog te plaatsen breng ik maar direct tot uitvoer. Ik heb nog steeds gratis internet via het ziekenhuis maar ze hebben al een aantal maanden de rekening niet betaald dus ik weet niet hoe lang deze service nog beschikbaar is.

Veel mensen hebben me gevraagd hoe kerst gevierd wordt in Malawi dus hier een verslag. In de supermarkten in Lilongwe, Blantyre en Mzuzu zijn winkels in kerstsfeer en galmen kerstliedjes je tegemoet maar in Rumphi is niks van dat alles. Minikerstboompjes en versierselen zijn te koop maar alles is vreselijk kitscherig en veel keus is er niet. Voor de meerderheid van de Malawianen is het ook nog eens te duur. Hier in Rumphi heb ik een paar slingers in winkels gezien maar er zijn hier geen kerstartikelen te koop. In het ziekenhuis is helemaal niks versierd. Kerstbomen zijn bij de meeste mensen in Rumphi niet eens bekend en uitgebreide diners met de familie kan men zich al helemaal niet veroorloven. De Malawianen in Rumphi gaan eerste kerstdag naar de kerk en ’s avonds bestaat het diner uit vlees en rijst ipv nsima (maispap). Tweede kerstdag wordt niet gevierd. Ik heb wel een kerstkaart van een verpleegster van het ziekenhuis gekregen maar dat is volgens mij een uitzondering.
Oud en nieuw wordt gevierd met veel alcohol. Er is geen traditie van aftellen en vuurwerk en ik denk dat de meeste Malawianen het tijdstip 24:00 niet eens bewust meemaken doordat ze dronken zijn. In de dagen erna wordt wel iedereen een gelukkig nieuwjaar gewenst.

Zelf ben ik met de kerstdagen naar Njaya Lodge in Nkhata Bay geweest. Dit is een vrij toeristisch plaatsje aan het meer met veel backpackers. De lodge ligt iets verder van het dorpje af en heeft een paar leuke chaletjes aan het strand. Het leuke van dit gedeelte van het strand is dat er ook heel veel lokale mensen naar toe gaan. Ik was er al een paar keer eerder geweest maar het was nog nooit zo druk geweest. Het strand zag zwart (ja, echt zwart) van mensen die aan het spartelen waren want de meeste Malawianen kunnen niet zwemmen. Ook de alcohol vloeide rijkelijk maar het totale sfeertje was erg leuk. Het blijkt dus dat de iets rijkere Malawiaan er tijdens deze dagen wel met de familie op uit trekt maar de nadruk ligt op drinken en niet op eten. ’s Avonds hadden we een prima kerstdiner, 3 gangen, en gluhwein met iets lekkers na. Overbodig om te zeggen dat de lodge wordt gerund door westerlingen.
Op maandag zijn we met een groep van VSO met de ferry naar het eiland Chizimulu gevaren. Helaas vertrekt de ferry om 20:00 en dan is het al donker. Het regende en stormde en de boot was helemaal afgeladen met mensen en hun vracht. Je moet er niet aan denken dat er iets gebeurd want nergens is de lading vastgesjord en mensen zitten en liggen overal. Veiligheidsvoorschriften zijn waarschijnlijk wel aanwezig maar niet adequaat en dat maakt ook niet uit want niemand houd zich eraan. Een van de personeelsleden bood ons zijn hut aan voor wat extra geld en ik heb heerlijk een dutje kunnen doen tijdens de reis. Aangekomen bij het eiland moesten we overstappen in een sloepje die ons aan land zette want dit eiland heeft geen aanlegsteiger. We moesten ons door de mensenmassa en vracht heen wurmen om bij de sloepen te komen. Met volle bagage op de rug, een schommelende boot en heel veel duwende mensen lukte het ons om een plaatsje te veroveren. Aangekomen bij het strand moesten we de laatste meter door het water waden. Met natte voeten zetten we voet aan wal en gelukkig was het maar een paar minuten lopen naar de lodge. We kregen een kort welkom en daarna hebben we de tent opgezet om 2:30 ’s nachts! Leuk als je met iemand weg bent die nog nooit van zijn leven een tent heeft opgezet.........hahaha.
De volgende ochtend kwamen we de tent uit en zagen de prachtige omgeving. De barre reis was het meer dan waard geweest! We hebben een paar heerlijke relaxte dagen gehad.
Een echte luiervakantie en daar was ik wel even aan toe. Met oud en nieuw zaten we met zijn allen in de bar en met veel muziek en drank hebben we het oude jaar uitgezeten. Natuurlijk was er weer een stroomstoring om 22:00 uur maar dat mocht de pret niet drukken. Niemand had vuurwerk mee, alleen een paar sterretjes, een prachtige sterrenhemel en aangenaam gezelschap dus wat wil een mens nog meer.
De volgende nacht rond 01:00 kwam de ferry ons weer ophalen en ging de hele reis in omgekeerde volgorde. Nadat we de ferry opgeklauterd waren moesten we weer een plekje zoeken en het was nu nog drukker dan de heenreis. Ondanks dat we eerste klas reisden hebben we ’s nachts buiten op de grond moeten slapen. Ik heb nog geklaagd bij de officials maar deze man keek me aan en zei dat ik niet moest zeuren want ik kon tenminste eerste klas betalen. Dat er geen stoelen meer waren was niet zijn probleem. Service naar de klanten toe is hier niet bekend en de Malawianen protesteren nooit om de slechte omstandigheden en er is geen concurrentie dus zal er voorlopig ook niks veranderen.

Dit uitstapje heeft me geen vrije dagen gekost want de president had een week voor kerst bepaald dat iedereen recht had op een vakantie van 24 december t/m 3 januari. Ondanks dat de meeste overheidsgebouwen in Lilongwe de hele maand december dicht zijn is de rest van het land afhankelijk van de president zijn goedheid.
Dit is opnieuw een staaltje van de grootheidswaanzin van de president. Hij wil alles zelf regelen en onder controle houden.

Terug in Rumphi zat ik alweer gauw in mijn ritme. Tot mijn verrassing hadden we 2 nieuwe lab technicians gekregen maar dat was ook wel nodig. Mijn collega, Lucious Ziba, was in december geselecteerd voor de universiteit en binnen 2 dagen afgereisd naar Lilongwe en de lab assistenten staan op het punt om overgeplaatst te worden naar de Health Centres en kunnen dus elk moment vertrekken. Mijn doem scenario was dat ik dan weer alleen met de manager over zou blijven en er werd al geopperd dat ik dan de routine weer in zou moeten. Ik heb ze heel duidelijk gemaakt dat dat niet ging gebeuren en ik ben ontzettend blij dat deze hele situatie zich nu vanzelf opgelost heeft.

Mijn werk in het district is nog steeds het leukste deel van mijn baan. Ik heb afgelopen jaar 8 HTC counsellors getraind als supervisors en mijn bedoeling was om ze nog wat extra training op hun werkplek te geven en daarvoor had ik weer wat extra geld van VSO aangevraagd. In eerste instantie was ik door de selectieronde gekomen maar toen bleek dat VSO Malawi een foutje had gemaakt en dat er helemaal geen geld was. Ik zal nu proberen om het via het ziekenhuis te regelen. Deze counsellors hebben de afgelopen jaren veel bereikt en ik wil ze nog een laatste steuntje in de rug geven voordat ik wegga.

Ok, hoop dat jullie ook de feestdagen goed door zijn gekomen. Maak er een mooi 2011 van. Bedankt voor jullie reacties en de mails. Een berichtje doet me nog altijd veel goed en helemaal rond deze tijd. In december is de heimwee altijd wat heftiger dan de rest van het jaar.

Liefs,

Rina