Afscheid

Monile,

In mijn nieuwe huis heb ik geen house-boy meer en ik moet nu mijn eigen afval verbranden en ik moet zeggen, een vuurtje stoken is best wel moeilijk. Huishoudelijk afval is altijd wat vochtig waardoor het moeilijk vlam vat. Ik blijf proberen want dit moet ook geleerd worden.........hahaha.

Laatst had ik voor de zoveelste keer een lekke band en hoewel de auto te koop staat besloot ik toch maar om 2 banden te vervangen met een paar goede 2de hands. De 2 voorste banden moesten naar achteren en de 2de hands banden moesten voor geplaatst worden oftewel alle banden moesten eraf en opnieuw geplaatst. In Nederland zou dat een fluitje van een cent zijn maar hier kostte het me meer dan 3 uur. Dit “bandencentrum” had geen banden te koop en de krik en moersleutel moest ik zelf aanleveren. Arbeidsloon was totaal 5 euro; 1 euro per band en 1 euro fooi.

De brandstof crisis houdt nog steeds aan. Dan is er weer geen diesel te koop en dan zijn er weer problemen met benzine maar de president houdt nog steeds vol dat er niks aan de hand is. Omdat je nooit weet wanneer je weer kan tanken gooien ze bij het benzinestation de tank helemaal vol en dit doen ze door de auto heen en weer te schudden. Zo loopt de brandstof al in de leidingen en kan er net 1 of 2 litertjes extra worden getankt.

In Nederland krijgen we informatie via de tv, krant of we zoeken het zelf op via internet. In de afgelegen gebieden in Malawi hebben mensen geen tv en ook kunnen ze vaak niet lezen dus om informatie te geven wat betreft gezondheid worden vaak “drama groepen” opgericht. Dit zijn “gewone” mensen die m.b.v. straattheater een bepaalde boodschap uitdragen. Tijdens de TB microscopie training hebben we zo’n groep uitgenodigd en hebben ze een voorstelling gegeven in het ziekenhuis.
Het gaat erom om mensen duidelijk te maken dat ze naar het ziekenhuis gaan (ipv de witchdoctor) als ze zich niet lekker voelen. Ook werd de procedure uitgelegd wanneer je doorverwezen wordt naar de TB poli. Het was ontzettend leuk en hoewel ik de taal niet begrijp kon ik aan hun gezichten en de reacties van het publiek het verhaal aardig volgen. Sommigen zijn geboren acteurs en weten precies hoe ze het publiek moeten bespelen.

Vorige week had het ziekenhuis een farewell party georganiseerd. Er was een officieel comité samengesteld en alles verliep volgens protocol maar natuurlijk zat er behoorlijk wat vertraging op het tijdschema............hahaha. Ik moest voorin de zaal zitten samen met andere “belangrijke” mensen en de avond begon met veel toespraken. Hierna werden de kado’s aangeboden op de Malawiaanse manier: mensen beginnen aan de andere kant van de zaal te dansen en lopen swingend naar je toe om het kado of geld te overhandigen. Op een gegeven moment stonden alle collega’s voor me te dansen om het gezamenlijke kado van het ziekenhuis aan te bieden. Erg bijzonder. Daarna heb ik gedanst met de DHO en was de dansvloer geopend. Er waren kratten softdrinks en bier en geroosterd stukjes vlees (een beetje taai) en om 11 uur was alles op en was het feest afgelopen.

Voor mijn laatste dag had ik een traditionele Malawiaanse outfit laten maken en met een afscheidskaartje en een zak vol snoepjes heb ik van iedereen afscheid genomen. Mensen zijn hier dol op zoetigheid en het was verbazend om te zien hoe dankbaar iedereen was met een handvol snoepjes. Het was een hele leuke dag en met mijn hoofd vol van alle lieve woorden en complimenten ging ik naar huis met een brede lach op mijn gezicht.

Ik moet nu proberen om alles los te laten en dat is best moeilijk. De progressie die ik de laatste tijd heb gezien was geweldig en mijn hoofd zat nog vol plannen om dit verder uit te bouwen maar helaas, mijn tijd is om.

Ik heb nu vakantie en mijn eerste uitstapje was Lilongwe om koninginnedag te vieren bij de consul met alle andere Nederlanders in Malawi. Erg gezellig en de hapjes waren weer fantastisch; bitterballen, broodje kroket, haring, kaassoufflés, worst en zelfs saté met pindasaus. Ik zal wel weer te horen krijgen: “Rina, you have grown fat!!!”............hahaha.
Het was wel noodzakelijk om dicht bij de keuken te staan want zodra er een nieuwe schaal naar buiten werd gebracht dan was er volop belangstelling..........smak smak.

Volgende week vertrek ik voor 3 weken naar Tanzania en misschien zelfs Kenia en Oeganda. Ik ben druk bezig om de route uit te stippelen maar voordat het zover is moet ik eerst het huis leeghalen en alles in mijn koffers zien te krijgen. Door de souvenirs en de vele kado’s van de laatste tijd zal dat niet lukken. Gelukkig ken ik volunteers die na 17 jaar terug gaan naar Nederland en zij hebben een container geregeld waarin ik mijn overtollige bagage kwijt kan.

Al met al worden het nog een paar drukke dagen maar ik begin steeds meer in de vakantie stemming te komen.

Liefs,

Rina